Wednesday, July 18, 2007

Jæja kæru vinir. Þá fer að líða að ferðalokum.
16. júlí fórum við í fallegan lítinn bæ, sem heitir Valle d'Angeles og er mjög vinsæll fyrir hin ýmsu handverk íbúanna og mikið af litlum sætum búðum. Við keyptum ýmislegt, sem okkur fannst gaman að geta komið með heim og fórum um litlar sætar götur. Yndislegt veður og gaman að setjast niður og horfa á götulífið. Það voru margir túristar, aðallega ameríkanar.

Í dag 18. júlí fórum við í morgunmat með vinkonu Nördu, sem hefur mikinn áhuga á að vita allt um hagi Pablos og sagði okkur ótrúlegar sögur um spillinguna hérna. Hún talaði mikið um, hversu ánægð hún væri yfir, að Pablo væri að ala upp sína fjölskyldu á Íslandi og er ég ekki hissa, þegar maður er búinn að kynnast hinum ýmsu erfiðleikum hjá fólki. Það virðist ekki vera hægt að treysta neinum. Hún stefnir á að flytjast burt til Evrópu og vonandi kemur hún í heimsókn til Íslands.
Síðan fórum við í kirkjugarðinn með mikið af fallegum blómum, sem við lögðum á leiði Nördu. Yndisleg stund, sérstaklega þegar litla E.Narda talaði svo fallega til ömmu sinnar. Hún hafði nefnilega séð stein, sem hana langaði svo til að taka af leiðinu og henda í brunninn. Sagði hún "elsku amma Narda, má ég taka steininn og henda honum í brunninn"? ´Svo fallegt. Við fengum öll tár í augun.

Fyrir mig hefur þetta verið eftirminnilegt að kynnast fjölskyldu Pablos og sjá hversu samhent hún er og gott fólk. Hann er mikils metinn og allir stoltir af, hversu vel honum gengur og hvað hann hefur verið duglegur að tala alltaf við E. Nördu spænsku. Hún er alveg farin að tala og heillar alla með sínu fallega brosi og söng. Það er ekki aðvelt að vera bara ein með okkur allan þenna tíma. Enginn róló. Enginn húsdýragarður. Engin tjörn með bra, bra. Engin sundlaug með rennibraut. Samt hefur þetta gengið ótrúlega vel.

Nú erum við farin að telja dagana og hlökkum til að koma heim til Íslands. Þetta hefur verið ógleymanleg ferð og mikil lífsreynsla að sjá hvernig lífið í Honduras er og hversu heppin við erum að búa á Íslandi. Það er svo margt, sem okkur finnst sjálfsagt, sem er algjör lúxus hér og ekki auðvelt að fá.

Við skrúfum ekki frá krana og fáum eins mikið heitt vatn og við viljum.
Vöskum upp úr köldu vatni ?? Þvoum þvottinn uppúr köldu vatni ??
Bannað að setja pappír í klósettið. (það er að vísu á mörgum stöðum)
Mikið af flugum og pöddum út um allt, sem maður er eiginlega hættur að sjá.
Alls konar hljóð, sem maður þekkir ekki. Ótrúlega mikið af hundagelti og væli.
Maður fer ekki í göngutúr einn eða skreppur í bæinn.
Maður stoppar ekki bíl án þess að vera með allar hurðir læstar.
Húsið og gluggar er allt afgirt með járngrindverkum og rækilega læst.
Og svo margt og margt, sem maður gæti talið upp, sem okkur finnst sjálfsagðir hlutir heima.

Ég vona að þið hafið haft gaman af að fylgjast með okkur og upplifa svolítið lífið hérna.
En, en, ósköp hafið þið verið löt að skrifa "comment", til að leyfa okkur að heyra frá ykkur, sic.

Ég læt þetta nægja og hlakka til að sjá ykkur.

Saludos,
Lella og litla Santos fjölskyldan.

















Friday, July 13, 2007

Roatán og fleira

Hola elskurnar! Þá er kominn tími á að skrifa ykkur framhald af ferðasögunni.
7. júlí (45 ára brúðkaupsdagur okkar hjóna ) Fórum í ferð til Santa Lucia, fallegur lítill bær í 30 mín. fjarlægð, sem liggur í hæð með fögru útsýni. Við gengum um í fallegu veðri og skoðuðum það, sem var helst að sjá. Lítið fallegt vatn með öndum og skjaldbökum og lítill veitingastaður, þar sem við fengum okkur hressingu. Sáum fallega kirkju, þar sem verið var að undirbúa brúðkaup. Falleg skreyting hafði verið sett upp með satíntjöldum við altarið og fallegum blómaskreytingum meðfram bekkjunum. Þessi kirkja er mjög vinsæl á meðal ríka fólksins að láta gifta sig. Héldum heim í góða veðrinu og fórum síðan um kvöldið á Paella stað, þar sem við fengum svo stórar paellur að við gátum ekki borðað nema helminginn. Góður dagur og fórum að pakka fyrir ferðalagið langa daginn eftir.

8. júlí Lögðum af stað í ferðalagið kl. 9.00 Voða fínt rúgbrauð, sem Pablo hafði tekið á leigu til að taka okkur öll 9 manns (frændfólk Pablos kom líka með) áleiðis til San Pedro, þar sem pabbi Pablos býr. Hitinn var ansi mikill og gott að vera í loftkældum bíl. Umferðin var ansi mikil og ferðin gekk frekar seint. Mikið af beygjum á leiðinni og frekar óþægilegt, enda fór litla Elísabet Narda að kasta upp (fyrsta skiptið á ævinni) Frekar erfitt, þar sem enginn hafði tekið með sér gubbupoka og ekki hægt að stoppa á miðri hraðbraut. Loksins gátum við stoppað og þá þurfti að þrífa bílinn, því ansi mikið hafði komið uppúr litlu elskunni. Hún var samt ótrúlega dugleg og fór ekkert að gráta. Hresstist bara öll, eftir að hafa losað sig við allt, sem hægt var. Stoppuðum á leiðinni, til að fara á snyrtingu, en hitinn var mikill og gott að koma í kældann bílinn. En allt í einu fór hún að æpa og öskra og við skildum ekkert í, hvað væri í gangi. Jú, það höfðu komið nokkrar flugur inní bílinn og mín kona var svo hrædd, að ég hef aldrei séð annað eins. Hún hélt í mig eins fast og hún gat og æpti og æpti. Okkur fannst þetta bara hlægilegt og reyndum af öllum mætti að losa okkur við flugurnar. Það tókst loksins og allt datt í dunalogn. Hjúkk, ég var í svo mikilli klemmu að mjöðmin fór öll úr skorðum....
Komum til San Pedro kl. 14.00 og fórum á hótelið, sem var búið að panta. Mjög flott 5 stjörnu og æðislegt að fara í sund og komast i gott bað. Ég naut þess svo sannarlega.
Um kvöldið fórum í mat til pabba Pablos. Vel tekið á móti okkur og fínn matur. Þeir feðgar höfðu ekki sést í 3 ár og hann hafði aldrei séð Elísabetu Nördu, þannig að þetta var mjög tilfinningaleg stund. Litla stóð sig svo vel og lék á alls oddi. Við vorum leist út með gjöfum og miklum faðmlögum og E.N faðmaði og kyssti afa sinn svo fallega. Hann stóð við hliðið og veifaði okkur og eflaust hafa tár runnið niður kinnar hans. Yndislegt kvöld.

9. júlí. Fengum okkur flottann morgunverð á hótelinu. Veðrið gott og nægur tími til að fara í sund áður en við færum útá völl áleiðis til Roatan. Flugið hófst kl. 14.oo með millilendingu í La Ceba. Biðum þar í klst. og vorum komin til Roatan 17.oo. Tókum leigubíl á ströndina, þar sem við fengum 3 lítil hús, mjög fín. Ég var við hliðina á P. og A, sem var mjög þægilegt. Frænka og frændi Pablos voru rétt hjá. Lítill veitingastaður beint fyrir fram, þar sem við fengum okkur að borða. Ágætt, en frekar sein afgreiðsla. Við vorum hvort sem er ekkert í stuði til að fara neitt langt. Yndislegt kvöld, stjörnubjart og fallegt að horfa útá ströndina.

10. Fengum okkur morgunmat á litla veitingarstaðnum og fórum síðan á ströndina. E.N. var alveg í mínus og þóttist ekkert vilja fara í sjóinn (við sem héldum að hún myndi hlaupa í sjóinn). Algjör mús. Mér finnst þetta bara þroskamerki. Hún er algjörlega ókunnug að fara í sund í svona stórri sundlaug. Smátt og smátt fór hún að fara lengra og lengra og síðan var hún farin að fara alveg og voða dugleg. Hitinn var 30 gráður og gott að sitja í skugganum. Fékk frábært nudd og ströndinni og lét mér líða vel. Fórum í bæinn, sem er 15 mín. akstur frá og fórum á góðan veitingarstað. Fengum fínan mat. Gott að slaka á eftir sólina og hitann.

11. Fórum í morgunmat á hótel rétt hjá. Mjög fallegur staður með stórum garði, með margs konar sundlaugum um allt. Fórum í hlaðborð, sem var frekar lélegt, miðað við önnur. Fórum siðan í bæinn þar sem ég þurfti að fara í banka. Einn banki á staðnum. Þurfti að fá dollara og lempírur. Það tók yfir 45 mín. Aldrei séð önnur eins vinnubrögð. Myndi ekki ganga heima.
Ströndin beið eftir okkur og E.N. hljóp núna beint útí eins og ekkert.
Ítalskur veitingastaður um kvöldið og E.N. söng og söng á spænsku fyrir gesti.

12. Ansi heitt. Fórum allar konurnar í nudd, sem var frábært í skugganum. Nuddkonan var orðin mikil vinkona okkar og vandaði sig við nuddið. Fórum í bátsferð um daginn, þar sem við sáum höfrungasýningu við mikinn fögnuð E.N. Ferðin tók 2 tíma og var alveg nóg, þar sem báturinn var frekar hæggengur. Fengum okkur göngutúr á ströndinni í myrkrinu, sem er skrýtin tilfinning, þar sem við höfðum aðeins birtu frá stjörnunum og þurftum að passa okkur á kröbbunum, sem voru að hlaupa um allt. E.N. fannst þetta mjög skemmtilegt.

13. Þá var dvöl okkar á Roatan lokið og góðar minningar um þessa fallegu eyju er í hugum okkar. Þá tekur við vika í Tegus, sem verður sjálfsagt skemmtileg, en öðruvísi.
Læt þetta duga.
Saludos frá Honduras































Saturday, July 7, 2007

Mæðgurnar hressar

Buðum Carmen og Suzy barnabarni hennar út að borða í gær.




Takið eftir öllum rafmagnssnúrunum, þær eru allar uppi.

í rólunni sinni í garðinum okkar.

Að undirbúa matinn fyrir afmælisveisluna góðu.


Fórum í sund og það var sturta með klósetti, ekkert smá sniðugt ef manni skildi vera mál. soldið fyndið.

Í sundinu sem er á Hóteli rétt hjá húsinu okkar.

Grillmeistarinn að sýna góða takta.

Að skála fyrir afmælisdegi Pablo með morgunmatnum.

La Iglesia Suyapa heitir þessi kirkja og þarna er Narda mamma Pablos jörðuð.


Allir að hjálpast að við að þrífa beðið hennar Nördu.

Rafmagnslínur

Götulíf í Tegucigalpa.

Nei sko Boston er ekki bara í Reykjavík, ætli Sigga sé með í þessu ?

Mæðgurnar að vinna í eldhúsinu.

Það voru allir mjög hrifnir af verki grillmeistaranns.

Að dansa með Iris Alejandra litlu frænku sinni
Með Julio í tölvuleikjamóti

SALUD !!


Miðborg Tegucigalpa.

Minnie frænka sem er 5 ára.

Íris eldaði rosa góða krabbasúpu.

Með abulea Cristina, (amma Cristina)

Að leika í garðinum hjá írisi með Minnie.


Á veitingarstaðnum sem við buðum Carmen að kasta steinum.


Amma að leika við E.Nördu


Gekko sem eru litlar eðlur, maður sér þær einstaka sinnum inni, en það er gott því þær borða moskító og allt annað, svona eins og ryksugur.